Şimdi ;
Bir hastane odasında ,
Duygularım yasta …
İki elimde siyah güller,
Kolumda serumlarla
Yolunu gözlüyorum …
Belki kapıdan görünecek
Bana merhaba diyecek,
Getirdiğin beyaz gülleri
Üzerime sereceksin diye
Bekliyorum sevda yüreklim …

Doktorlar söylerken duydum,
Bir şey duymadığımı ve görmediğimi
Sanıyorlar …
“Neyi , kimi bekliyor bilenmez
Sadece sol yanı işliyor
Sanki başka bedende yaşıyor …”
Diyorlar…
Ama bilmiyorlar ki ben seninle
Can bulmuşum …
Senin dalında yeşermişim…
Yüreğimi yüreğine mühürlemişim …
Şimdi ;
Seni görmeden ,sesini duymadan
Verdiğim son nefeste sen olmadan
Gidilmiyor sevda gözlüm…
Sahi ;
Neydi bizi bizden ayıramayan …?
Neydi sevdamızı çınar gövdesinde saklayan …?
Neydi yollara set vuramayan…?
Neydi yılları eskitemeyen…?
Neydi hasreti sol yanımıza diken
Vuslatı mezar taşına işleyen …?
Neydi sevdamıza sonsuzluk damgasını vuran …?
Sende biliyorsun
Ne verilen sözler di,
Ne edilen yeminler,
Ne atılan imzalar,
Ne de bir ömür ,
Birlikte baş koyamadığımız yastığımızdı…
Sadece birbirine kenetlenmiş
İki ayrı beden de çırpınan ,
İki başka baharda yeşeren ,
Aynı kanatta uçan
Duygulara yağmur olup yağan
Yüreğimizdi …
Şimdi sen sevda bakışlım,
Hasretin kefene sarılmadan
Gözlerine toprak ekilmeden
Gelip de türkü gözlünü uğurlamayacak mısın… ?
Gelip de hasreti vuslata erdirmeyecek misin… ?
Son nefeste yanında olamayacak mısın …?
Gel sevda gözlüm ,
Gel ki çınarlar ağlasın …
Gel ki yollar karalar bağlasın …
Gel ki yıllar ardına gizlediği sözlerden utansın …
Gel ki hasret kefene darılmasın …
Gel ki ölüm meleği ağlamasın…
Gel ki sevdamız sonsuzluk merdiveninden tırmansın…
Sen gelemezsen ben beklerim,
Ben sensiz nereye gittim ki,
Gidilmiyor mühür yüreklim gidilemiyor …